Նաթանյահուն, Զելենսկին և Փաշինյանը պատերազմի կուսակցությունն են ներկայացնում։ Վերջին երկուսը պատրատ են մինչև վերջին ուկրաինացին ու վերջին հայը զոհաբերել` հանուն սեփական կաշվի փրկության։
Նաթանյահուի մոտիվացիան քիչ այլ է։ Իրեն պատերազմ է պետք` աթոռը պահելու համար։
Թուրքիան և Ադրբեջանը սպասում են Ռուսաստանի ու Իրանի պարտությանը, որպեսզի առաջին հերթին հարձակվեն Հայաստանի վրա։ Նիկոլ Փաշինյանը դա գիտի և ներսից էստի համեցեք է կանչում։ Նրա համար կարևորն իր հարցն է։ Մնացածի վրա` թքած։ Խաղաղության լոզունգները միամիտներին խաբելու համար են։
