Պարզ է, որ խոսքն այն գումարի մասին է, որը Բրյուսելը բազմիցս խոստացել է տրամադրել։ Այս մասին այսօր մամուլի ասուլիսի ընթացքում ասել է Ռուսաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան՝ մեկնաբանելովԵվրոպական խորհրդի նախագահ Անտոնիո Կոշտայի և Եվրոպական հանձնաժողովի նախագահ Ուրսուլա ֆոն դեր Լայենի այն հայտարարությունը, որ Հայաստանում առնվազն 2,5 միլիարդ եվրո ներդնելու մտադրություն կա։
«Նրանք արդեն բազմիցս խոստացել են այդ գումարը Երևանին, հայ ժողովրդին, և որքանով է այս խոստումը կատարվում, կարծում եմ՝ մենք պետք է հարցնենք Երևանին, թե արդյոք նրանք ստացել են այդ գումարը, թե ոչ։ Մենք մտադիր չենք նայելու նրանց գրպանները։ Դա նրանց հարաբերություններն են եվրոպական կառույցների հետ։ Բայց ինձ թվում է, որ նույնիսկ այսօրվա ճեպազրույցից ակնհայտ է, որ դա Եվրահանձնաժողովի, ԵՄ-ի, ՆԱՏՕ-ի դասական ժանր է՝ առատաձեռն խոստումներ շաղ տալ, ապա այդ ֆինանսական խոստումների սոուսի տակ ստրկացնել և շարունակել վերահսկել գործընթացները՝ հանելով փրփուրը և օգուտներ ստանալով միայն իրենց համար։
Ավելին, նրանք նույն գումարները մի քանի անգամ հաշվում են որպես նոր օգնություն։ Տեսեք, այստեղ Քայա Կալլասը հայտարարեց. «Ինչպե՞ս կարող է դա լինել, եթե մենք կվճարենք, բայց օգնությունը մերը չի համարվի։ Դա սխալ է» և այլն, և այլն։
Այսինքն՝ նույնիսկ նրանք երբեմն մի տեսակ պտույտի մեջ են ընկնում այն մեքենայություններից, որոնք իրենք են նախաձեռնում ՆԱՏՕ-ի ասոցիացիաների շրջանակում, ՆԱՏՕ-ի երկրների միջև»,-նշել է Զախարովան։
Ռուսաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչի համոզմամբ՝ «ֆինանսական օգնության վերաբերյալ նույն արևմտյան պատմությունները կապված են այնպիսի մանիպուլյացիաների հետ, ինչպիսին են, օրինակ, մերթ գումար խոստանալը, կեսը տալը կամ ընդհանրապես ոչինչ չտալը, հայտարարելը, թե իբր պայմանները թույլ չեն տալիս, կամ ինչ-որ հիմնարար կանխադրույթներ կամ պահանջներ, որոնք անհայտ անձ է ձևակերպել, չեն կատարվել»։
«Սա այն է, ինչ Բրյուսելը հաճախ անում է այլ երկրների հետ։ Եվ միևնույն ժամանակ, Եվրամիությունը ջանասիրաբար և նպատակասլաց կերպով ստեղծում է պայմաններ՝ խթանելու համար իր արտասահմանյան գործընկերների հետաքրքրությունը հենց այդ նույն ԵՄ օգնությունը ստանալու հարցում:
Եվ մեթոդները լավ հայտնի են՝ ապրանքների Եվրամիության շուկա մուտք գործելու նրբերանգային պայմաններ, ենթադրաբար արտոնյալ վարկերից կախվածություն ձեռք բերելը։ Որքա՞ն է միայն ասվել միայն այս թեմայով, այլև գրքեր հրատարակվել։ Արևմտամետ կողմնորոշմամբ քաղաքացիական հասարակության ստեղծում, որը սնվում է ԵՄ դրամաշնորհներով, որը որևէ կապ չունի ժողովրդավարության հետ, այլ պարզապես դրամաշնորհ ստացող կամ դրամաշնորհ ուտող է։ Եվրամիության համար ֆինանսական և տնտեսական օգնությունը վաղուց դարձել է ոչ թե օգնություն, ոչ թե զարգացման կամ զարգացումը խթանելու ցանկություն, այլ ազդեցության լծակ երրորդ երկրների քաղաքականության վրա՝ թե՛ արտաքին, թե՛ ներքին գործերում, ըստ էության՝ միջամտություն ներքին գործերին։
Համոզված ենք, որ երրորդ երկրների սոցիալ-տնտեսական զարգացմանը կամ հատկապես կարևոր ենթակառուցվածքային նախագծերին օժանդակությունը պետք է իրականացվի բոլորովին ուրիշ, այլ հիմունքներով։ Միաժամանակ անհրաժեշտ է հարգել ինքնիշխանությունը, անհրաժեշտ է հարգել ինքնությունը, անհրաժեշտ է հարգել այն երկրների արտաքին քաղաքականությունն ու տնտեսական շահերը, որոնց նրանք պատրաստվում են օգնել։
Եվ, իհարկե, նման օգնությունը, ինչպես նրանք են անվանում, չպետք է դառնա գործիք այլ երկրներին վնաս հասցնելու, տարածաշրջանային գործերում արհեստականորեն անկայունություն մտցնելու կամ այն ձևաչափերի զարգացումը դանդաղեցնելու համար, որոնցում Բրյուսելը մեծ ջանքեր է գործադրում ներգրավելու, մասնավորապես՝ Երևանին, չնայած ոչ միայն դա, այդ թվում՝ Եվրամիության նորաստեղծ Սևծովյան ռազմավարությունը, ցավոք, ուղղված է հենց վերը նշվածին», - նշել է Մարիա Զախարովան։
